بررسی حاملگی در بیماران تالاسمی درمان شده در دو مرکز حضرت علی اصغر و درمانگاه تالاسمی: نتایج حاصل برای مادران و نوزادان آن هاpregnancy in patients with treated beta thalassemia major in ۲ centers(ali asghar children hospital & thalasemia clinic): outcome for mothers and newborn infants

زمینه و هدف: بتاتالاسمی ماژور، آنمی شدید وابسته به تزریق خون است که به علت رسوب آهن حاصل از تزریق خون مکرر در غدد آندوکرین باعث نازایی می شود. در گذشته، حاملگی در تعداد کمی از بیماران تالاسمی گزارش می شد. اما بعد از درمان های مدرن، که به طور طولانی تزریق خون شده اند و گیرنده های آهن دریافت کرده اند، باعث حاملگی به طور خودبخود شده است. روش بررسی: بررسی بر روی پرونده ها(روش مطالعه cross-sectional) انجام گرفت و اطلاعات به دست آمده به وسیله نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. با توجه به این امر مطالعه ای بر روی 32 زن تالاسمی تحت درمان در دو مرکز بیمارستان حضرت علی اصغر و کلینیک تالاسمی که حاملگی خودبه خود صورت گرفته بود، انجام گرفت. هدف از این مطالعه به دست آوردن اطلاعاتی درباره حاملگی این بیماران، نحوه حامله شدن(خودبه خودی یا توسط هورمون تراپی) و نتایج حاصل از آن برای مادر و نوزاد بود. پرسشنامه ای تهیه و یافته های زیر به دست آمد. یافته ها: 12 مورد از بیماران، زایمان با سزارین داشتند و بقیه زایمان واژینال داشتند. وزن متوسط نوزادان 2678 گرم بود. تمام نوزادان نرمال بودند، 45 نوزاد ترم و 5 نوزاد پره ماچور و 12 مورد سقط خودبخودی داشتند. 27 نفر از مادران فاقد مشکل قلبی بودند و فقط 5 مورد دچار نارسایی قلبی شدند. نتیجه گیری: حاملگی برای مادر و نوزاد می تواند بدون ضرر باشد، در صورتی که بیماران تالاسمی از ابتدا تحت درمان وسیع و صحیح گذاشته شوند.